Ανεξάρτητος αμερικανικός κινηματογράφος. Αλλά με ομοιότητες με ελληνικές νοοτροπίες, αν και η ταινία Ελλάδα δε θα δει. 37άρης προβληματικός τρελαμένος οπαδός που ζει μια μίζερη ζωή με τη μάνα του, ξημεροβραδιάζεται στα οπαδικά ραδιόφωνα μιλώντας για την αγαπημένη του ομάδα και βρίζοντας τους αντίπαλους οπαδούς. Ούτε στο γήπεδο δεν μπορεί να πάει λόγω της οικονομικής του κατάστασης. Μια βραδιά πετυχαίνει τον παίχτη – ίνδαλμά του ο οποίος μετά από παρεξήγηση τον δέρνει άσχημα. Αλλάζει όμως ο οπαδός; Και πώς αλλάζει; Ο σεναριογράφος του ‘Wrestler’ έφτιαξε μια ωραία ταινία για το οπαδικό κίνημα. Αλλά δεν έχει σκηνές από γήπεδο, ούτε από τους οπαδούς ως μάζα, ούτε από σπασμένα κεφάλια. Ό, τι γίνεται, γίνεται στην ψυχολογία του οπαδού ως άτομο και στη σχέση του με το κοινωνικό σύνολο, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ανύπαρκτη. Δεν το περιμένεις, αλλά η ταινία είναι πολύ καλή.
Υ.Γ. Καλή και καυτή οπαδική εβδομάδα σε όλη την Ελλάδα. Γιατί εδώ στη Θεσσαλονίκη θα είναι. Και καλή και καυτή….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου