IN THE LOOP (2009)

Το θέμα είναι ο επικείμενος πόλεμος στο Ιράκ. Εμείς βλέπουμε τι γίνεται μόλις πίσω από τους πρωθυπουργούς Μεγάλης Βρετανίας και ΗΠΑ. Καημένοι και άσχετοι υπουργοί μαριονέτες και βουλευτές, που θα έπρεπε να είναι στα χωριά τους, τυχάρπαστοι σύμβουλοι που νοιάζονται για το προσωπικό συμφέρον. Κοντά σε αυτούς στρατόκαβλοι στρατιωτικοί, δημοσιογράφοι, η κοινή γνώμη. Όλοι αυτοί διαμορφώνουν τις πολιτικές των μεγάλων δυνάμεων και αποφασίζουν τις τύχες λαών και βέβαια των ψηφοφόρων τους. Τελικά μπλέκουν γραμμές επικοινωνίας, μυστικά συμβούλια και κρυφές ατζέντες. Απίστευτα καλό πολιτικό θρίλερ με πολλά ποιοτικά κωμικά στοιχεία και εκπληκτική σεναριακή ροή. Η ταινία έρχεται από την Αγγλία και για αυτό είναι – και καλώς για το είδος της - απογυμνωμένη από εφέ και κυρίως αποφεύγει το politically correct κάθε αμερικάνικης πολιτικής ταινίας, χωρίς ούτε κατά διάνοια να αγγίζει σενάρια συνομωσίας.

ΥΓ. Το θέμα είναι ο πόλεμος. Δείτε την και φανταστείτε ότι το θέμα είναι η οικονομία της χώρας μας...

ΚΥΝΟΔΟΝΤΑΣ (2009)

Τέτοια ελληνική ταινία δεν ξανάγινε, δικαιολογημένη απόλυτα η διάκριση στις Κάννες και ο θόρυβος που έφτασε ως το CNN. Έχω φάει για πρώτη φορά μια ώρα να δω τι θέλω και πως θέλω να το πω. Να αφουγκραστώ επακριβώς τι είδα. Πάμε με τα εύκολα, την υπόθεση. Ο πατέρας, η μητέρα και τα τρία τους παιδιά ζουν σε μια μονοκατοικία έξω από την πόλη. Γύρω από το σπίτι υπάρχει ένας ψηλός φράχτης. Τα παιδιά δεν έχουν φύγει ποτέ από το σπίτι. Διαπαιδαγωγούνται, ψυχαγωγούνται, βαριούνται και αθλούνται έτσι όπως οι γονείς τους πιστεύουν ότι θα έπρεπε, χωρίς κανένα εξωτερικό ερέθισμα. Ως και οι γλωσσικοί κανόνες έχουν αλλάξει. Το σημαινόμενο προσαρμόζεται στις επιταγές των γονιών. Τα παιδιά πιστεύουν ότι μουνί λέγεται η μεγάλη λάμπα, τα αεροπλάνα που πετάνε πάνω από το σπίτι είναι παιχνίδια και ότι τα ζόμπι είναι μικρά κίτρινα λουλούδια. Ο μόνος άνθρωπος που μπαίνει μέσα στο σπίτι είναι η Χριστίνα, η οποία δουλεύει security στο εργοστάσιο του πατέρα. Ο πατέρας κανονίζει τις επισκέψεις της στο σπίτι με σκοπό να κατευνάζει τις σεξουαλικές ορμές του γιού. Μια μέρα η Χριστίνα κάνει δώρο στην μεγάλη κόρη μια στέκα για τα μαλλιά ζητώντας της κάτι άλλο σε αντάλλαγμα.

Στο σύμπαν των έξι ανθρώπων του ‘Κυνόδοντα’, οι ακραίες συμπεριφορές φαίνονται και είναι λογικές. Άλλωστε γίνονται στα πλαίσια του πρωταρχικού κοινωνικού συνόλου, αυτού της οικογένειας, με τους κανόνες που αυτή βάζει. Μπορώ να χαρακτηρίσω την ταινία λιτή, αγνή, βίαιη, αλληγορική, άρρωστη, αυτιστική, προκλητική, πρωτότυπη και πολλά άλλα μαζί, σινεμά που διχάζει, πολύ μακριά, πολύ μπροστά(;) από ό,τι έχετε δει μέχρι σήμερα. Ντυμένη με εκπληκτικά τεχνικά χαρακτηριστικά, που αναδεικνύουν την υπόθεση χωρίς να προσπαθούν να σε συγκινήσουν. Κυρίως σε κάνουν να γελάς και λίγο. Πριν νιώσεις ένοχος γιατί γελάς με πράγματα που δεν πρέπει. Μαζί με το επίσης αμφιλεγόμενο ‘Σπιρτόκουτο’, οι καλύτερες ελληνικές ταινίες της δεκαετίας.

Υ.Γ. Δείτε το με παρέα, κουβαλάει κιλά συζήτησης περί κυνόδοντος και συμβολισμών του…

ADA ZOMBILERIN DUGUNU (2010)

Πρώτη πανελλήνια κριτική για την πρώτη τουρκική ταινία με ζόμπι στην ιστορία του γειτονικού κινηματογράφου. Και μάλιστα κωμωδίας τρόμου γιατί ‘Ο Γάμος Των Ζόμπι’ συνδυάζει φρίκη με στοιχεία της τουρκικής παράδοσης και μαζί γέλιο. Σε νησί έξω από την Κωνσταντινούπολη πραγματοποιείται παραδοσιακός γάμος. Μόλις ο γάμος ξεκινάει κάποιος εισβολέας δαγκώνει έναν καλεσμένο και το πάρτι αρχίζει. Όλη η ταινία μας δίνεται μέσα από την κάμερα καλεσμένου στον γάμο. Το έχουμε ξαναδεί το θέμα αλλά όχι από Τουρκία. Εφάμιλλη ταινία της ελληνικής ταινίας με ζόμπι ‘Το Κακό’, δηλαδή πρωτόλεια αλλά και μαζί διασκεδαστική και πρωτότυπη. Να βρουν όμως οι Τούρκοι Αδερφούς Αλαχούζους γιατί χάνουν στα εφέ! Περιμένουμε και από εκεί συνέχεια – όπως εδώ με ‘Το Κακό 2: Στην Εποχή Των Ηρώων’, το οποίο είναι έτοιμο και αναμένουμε να δούμε στο πολύ άμεσο μέλλον.


Υ.Γ. Στην τηλεοπτική δημοκρατία δεν υπάρχουν διέξοδα. Βιβλία, υπολογιστές με αποθηκευμένες προκηρύξεις, καλαμωτές, ο αντιεξουσιαστικός χώρος γενικά, περούκες, σχέδια δρόμων τρίχρονου για μελλοντικά χτυπήματα, ‘διαρρηκτικά εργαλεία’ όπως κατσαβίδια, ρουφιάνοι γείτονες, επικίνδυνα εκρηκτικά υλικά όπως γκαζάκια για το καμινέτο και ρολόι για ξυπνητήρι, γάντια μιας χρήσεως, γυμναστήρια, κουκούλες, δήθεν υπερκοριοί που έπιασαν συνομιλίες όπου γελούσαν οι τρομοκράτες με τον νεκρό 15χρονο Αφγανό. Όλα στην υπηρεσία του ρουφιάνου με το μικρόφωνο τον οποίο ο αλήτης με τη στολή ‘έβαλε’ στην και καλά ‘γιάφκα’. Που ντρέπονται ως και όλοι αυτοί να ονομάσουν γιάφκα μιας και σοβαρά στοιχεία δεν βρέθηκαν… Όχι κύριοι το παραμύθι σας δεν έχει δράκο, τουλάχιστον μέχρι τώρα. Εκείνο που δεν αναλογίστηκε κανένας ούτε λεπτό όμως είναι τι θα γίνει αν στο δικαστήριο που θα γίνει σε μερικούς μήνες όλοι αυτοί οι άνθρωποι αθωωθούν, όπως και του ΕΛΑ. Ποιός θα τους δώσει πίσω την κλεμμένη ζωή τους και ποιός θα έχει το θάρρος να τους πει "συγνώμη λάθος". Κανένας γιατί τα πάντα είναι πολιτική και μετά επικοινωνία, όχι προς ανθρώπους χωριστά, αλλά προς άκριτες, άβουλες και αποχαυνωμένες τηλεοπτικές μάζες…

AGORA (2009)

Η -όσο είναι δυνατόν- αληθινή ιστορία της φιλοσόφου Υπατίας στην Αλεξάνδρεια του 4ου αιώνα. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία καταρρέει και ο χριστιανισμός πλέον δεν διώκεται. Επομένως οι χριστιανοί αρχίζουν να διώκουν για να εδραιωθούν. Και τι καλύτερο από το ελληνικό πνεύμα και τη φιλοσοφία πρώτα, τους Ιουδαίους ύστερα. Χριστιανικός φανατισμός σε όλο του το μεγαλείο με επιστέγασμα την καταστροφή της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας. Απλά, ό,τι δεν υπάρχει στην αγία γραφή πρέπει να καταστραφεί. Παρωπίδες και σκοταδισμός που ενισχύονται μέσα από τη λειτουργία των χριστιανών ως όχλος. Απέναντι σε αυτά η διδασκαλία της Υπατίας, ένας ύμνος στην ανάπτυξη της κριτικής ικανότητας και της αμφισβήτησης και μια καταδίκη κάθε μορφής καθοδήγησης. Και όλα αυτά μέσα σε μια εκπληκτική αναπαράσταση της Αλεξάνδρειας της εποχής, με εύστοχους αλλά όχι κουραστικούς διαλόγους που αποτυπώνουν το κλίμα και τη ‘φιλοσοφία’ της κάθε πλευράς. Μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς.

Υ.Γ. Το 391, με παρακίνηση του αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας Θεόφιλου, καταστράφηκε ο ναός του Σέραπι σε μια περίοδο που ήδη αρκετά ιερά της υπαίθρου αλλά και μερικοί αρχαίοι ναοί των πόλεων καταστράφηκαν από χριστιανούς. Έρχεται και η αραβική κατάκτηση το 642 , για να ολοκληρώσει την καταστροφή σε όσα χειρόγραφα είχαν σωθεί. «Αν περιέχουν αυτά τα χειρόγραφα ό,τι και το Κοράνιο είναι περιττά. Αν περιέχουν πράγματα αντίθετα, τότε είναι επιζήμια», ήταν το σύνθημα. Έτσι, διατάχθηκε να ριχτούν στην πυρά ως καύσιμη ύλη για τα τετρακόσια λουτρά της πόλης. Ό, τι σώθηκε το ‘φίλτραραν’ βυζαντινοί μοναχοί. Ουσιαστικά, οι δύο νεοσύστατες θρησκείες με ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα και μεθόδους πήγαν την ανθρωπότητα από την γέννησή τους ακόμα πολλούς αιώνες πίσω. Και συνεχίζουν ακόμα και σήμερα…

THE LOVELY BONES (2009)

Μια ταινία που δεν θα έβλεπα αν δεν ήταν Τζάκσον (Πίτερ Τζάκσον) γιατί θεματικά είναι ψιλοσαχλή. Κοριτσάκι εξαφανίζεται και οι γονείς του το ψάχνουν. Αυτό έχει δολοφονηθεί και παρακολουθεί από τον ουρανό τι γίνεται, τις έρευνες για τον δολοφόνο, προσπαθεί να επέμβει, περιηγείται στο νέο κόσμο. Ο Τζάκσον δεν φταίει καθόλου για το αποτέλεσμα, καθώς φαίνεται ότι δεν έχει αποφασίσει τι ταινία θέλει να κάνει. Υπερπαραγωγές κάνει ο άνθρωπος, έτσι και εδώ το στόρι του ξεφεύγει ουκ ολίγες φορές και διανθίζεται με φανφάρες ενώ η ιστορία δεν το επιτρέπει. Κατά τα άλλα, η ταινία είναι άρτια καλλιτεχνικά, βλέπεται ακόμα και από τύπους σαν εμένα που θεωρώ τον κινηματογράφο ή ωμή διασκέδαση ή ωμά νοήματα. Και μια μαλακία. Ο δολοφόνος (τον ξέρουμε από την πρώτη στιγμή άλλωστε) έχει τόσο εγκληματική φάτσα και συμπεριφορά που οι μπάτσοι φαίνονται σαν κακέκτυπα του Κλουζό που δεν τον μαζεύουν από το πρώτο δεκάλεπτο της ταινίας!


Υ.Γ.1 Ας κλείσουμε επιτέλους το στόμα στους συνωμότες και τους συκοφάντες του υπέροχου δημάρχου Θεσσαλονίκης. Ιδιαίτερα αυτούς που κινούνται υπό τη σκέπη ξένης δύναμης μέσω τοπικού προξενείου με σκοπό να τον εξοντώσουν, όπως επιτέλους μας αποκάλυψε. Πάει και αυτός. Πήρε το δρόμο της τρέλας. Τον δρόμο του Ψωμιάδη και του Άνθιμου. Πολλά Sketch In The City…

Υ.Γ.2 Καταγγελίες για παρακολουθήσεις ανηλίκων από μπάτσους, ανώνυμες επιστολές μυστήριο, προσπάθεια ποινικοποίησης φρονημάτων τα τελευταία επεισόδεια και το σίριαλ συνεχίζεται. Πλέον είμαι πολύ περίεργος να δω που το πάνε στη δίκη Γρηγορόπουλου…

A SERIOUS MAN (2009)

Στο τέλος της χριστιανικότατης γιορτής της σφαγής (των αμνών, αλλά και των ανθρώπων από βεγγαλικά και κροτίδες), με γεμάτο στομάχι από την κτηνωδία να δούμε και καμιά ταινία... Πόσο πιο σκατά μπορούν να γίνουν λοιπόν τα πράγματα; Αυτό πραγματεύεται η νέα ταινία των Κοέν που σχετικά βλέπεται (και είναι και από τις 10 οσκαρικές). Μπορεί να έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον, όμως και πάλι η ταινία χάνεται στη μετάφραση. Ωραίο το στόρι αλλά αν δεν έχεις να πεις στο τέλος κάτι γιατί μας πρήζεις σχεδόν ένα δίωρο. Ένας τύπος αποδομείται από συνεχόμενα χτυπήματα της μοίρας που είναι πολύ της μοδός φέτος στο Χόλιγουντ. Όλα πάνε στραβά ξαφνικά. Οικογένεια, δουλειά και αρχές πάνε στράφι μέσα σε λίγες ημέρες. Ωραίοι ηθοποιοί αν και άγνωστοι και πολύ καλή η αναπαράσταση της δεκαετίας των 60s. Ένα ακόμα πόιντ ότι η ταινία είναι αυτοβιογραφική της παιδικής ηλικίας των δύο σκηνοθετών, οι οποίοι χρωστάνε κάτι πολύ καλό πλέον...

Υ.Γ. Και αύριο μαζευόμαστε πάλι με ανεπιθύμητα σόγια που δεν έχουμε διάθεση να δούμε και τρώμε κατσίκια, γαρδούμπες, σπλήνες, έντερα, συκώτια... Κατά τας γραφάς...