Δε λένε ότι την κατάλληλη ταινία πρέπει να τη βλέπεις και τις κατάλληλες μέρες; Εντάξει, δεν το λένε, δεν το έχω ακούσει, αλλά δείτε αυτή τη ταινία αυτές τις ημέρες και θα μπορέσετε να εξηγήσετε πολλά. Απαραίτητη προϋπόθεση να έχετε ασχοληθεί με το θέμα ‘English Riots’.
Στο ‘N.E.D.S.’, σκωτσέζικο αρτικόλεξο του βλέπε αφίσα (έλα, στην αρχή του πόστ είσαι, ούτε τον κέρσορα δεν ακουμπάς!) έχουμε να κάνουμε με ένα χαρισματικό μαθητή. Όμως αντιμετωπίζεται στο σχολείο με προκατάληψη εξαιτίας του αδερφού του, αρχηγού συμμορίας. Και αναγκάζεται, γιατί αναγκάζεται, να ακολουθήσει τα χνάρια του…
Πανέμορφη ταινία και στα συν μια μεγάλη διαφορά με το επίσης εκπληκτικό ‘This Is England’, ταινία ανάλογης θεματολογίας. Εδώ βλέπουμε τη γένεση του φαινομένου των συμμοριών, προσπαθούμε να το εξηγήσουμε και μάλιστα μέσα από τη ματιά ενός σκηνοθέτη-μέλους συμμορίας, κατά δήλωσή του, εκείνα τα χρόνια. Επίσης άρτια τεχνικά ταινία που –είπαμε; δεν είπαμε- τοποθετείται χρονικά στα 70s και γεωγραφικά στην Γλασκώβη.
Υ.Γ.1 Κρίμα, πολύ κρίμα. Τζάμπα καταστρέφεται εδώ και τέσσερις ημέρες από τις διαδηλώσεις μια χώρα με πολλές δυνατότητες. Γιατί οι γιατροί στο Μπέρμιγχαμ ζητούν φακελάκι. Γιατί οι ταξιτζήδες στην Όξφορντ Στρίτ διαδηλώνουν με αποκλεισμούς. Γιατί οι πανεπιστημιακοί στο Στέρλινγκ κωλοβαράνε και οι φοιτητές τα ξύνουν. Γιατί το κράτος είναι τεράστιο και δυσλειτουργικό, μιας και όλα είναι κρατικά και δεν έχουν γίνει ιδιωτικοποιήσεις. Γιατί τα επαγγέλματα είναι κλειστά. Γιατί οι πολίτες δεν αντιλαμβάνονται το κακό που κάνουν στη χώρα και δεν πληρώνουν τους φόρους τους. Γιατί οι πολίτες βγαίνουν στη σύνταξη στα 55 τους... Ρε άντε και γαμηθείτε φιλομνημονιακά αποβράσματα της χώρας, τσάτσοι των απομειναριών της μεταπολίτευσης, έχετε γεμίσει τον κόσμο τύψεις και ενοχές για μια ξεκάθαρα παγκόσμια κατάσταση, ξεφτιλισμένοι...
Υ.Γ.2 Αρχίζει να διαφαίνεται πλέον ποια θα είναι η διέξοδος που μπορεί (ή και όχι) να φέρει και τη λύση. Το δρόμο δείχνουν οι … δρόμοι του Λονδίνου, του Σαντιάγο, της Μαδρίτης, του Μοντεβιδέο, της Ιερουσαλήμ. Αυτά για να μείνω στην τελευταία εβδομάδα! Γιατί άλλη λύση δεν υπάρχει. Οι κυβερνήσεις είναι κατώτερες των περιστάσεων και δεν έχει μείνει έστω μια οικονομία, ή μια κοινωνία να λειτουργήσει ως πρότυπο προκειμένου να φέρει έστω την ελπίδα σε άλλες. Αντίθετα, σε ένα ξεχαρβαλωμένο σύστημα, με ένα καπιταλισμό που ψυχορραγεί στη μορφή που τον ξέρουμε, καθημερινά μεγαλώνει ο έλεγχος, η καταστολή και η προπαγάνδα παντού. Ο καιρός λοιπόν γαρ εγγύς, αλλά με την καλή την έννοια...
