Στο τέλος της χριστιανικότατης γιορτής της σφαγής (των αμνών, αλλά και των ανθρώπων από βεγγαλικά και κροτίδες), με γεμάτο στομάχι από την κτηνωδία να δούμε και καμιά ταινία... Πόσο πιο σκατά μπορούν να γίνουν λοιπόν τα πράγματα; Αυτό πραγματεύεται η νέα ταινία των Κοέν που σχετικά βλέπεται (και είναι και από τις 10 οσκαρικές). Μπορεί να έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον, όμως και πάλι η ταινία χάνεται στη μετάφραση. Ωραίο το στόρι αλλά αν δεν έχεις να πεις στο τέλος κάτι γιατί μας πρήζεις σχεδόν ένα δίωρο. Ένας τύπος αποδομείται από συνεχόμενα χτυπήματα της μοίρας που είναι πολύ της μοδός φέτος στο Χόλιγουντ. Όλα πάνε στραβά ξαφνικά. Οικογένεια, δουλειά και αρχές πάνε στράφι μέσα σε λίγες ημέρες. Ωραίοι ηθοποιοί αν και άγνωστοι και πολύ καλή η αναπαράσταση της δεκαετίας των 60s. Ένα ακόμα πόιντ ότι η ταινία είναι αυτοβιογραφική της παιδικής ηλικίας των δύο σκηνοθετών, οι οποίοι χρωστάνε κάτι πολύ καλό πλέον...
Υ.Γ. Και αύριο μαζευόμαστε πάλι με ανεπιθύμητα σόγια που δεν έχουμε διάθεση να δούμε και τρώμε κατσίκια, γαρδούμπες, σπλήνες, έντερα, συκώτια... Κατά τας γραφάς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου