A SERBIAN FILM (2010)

Στη σημερινή εποχή είναι πολύ δύσκολο, ως απίθανο, να κάνεις μια ταινία που θα σοκάρει. Αυτή η ταινία το καταφέρνει και με το παραπάνω. Αν σκοπός του νέου σκηνοθέτη ήταν απλά να πουλήσει μέσα από το σοκ βιασμών, παιδεραστίας και κιλών αίματος, πάω πάσο. Αλλά βλέποντας την ταινία δεν βγαίνει από το μυαλό μου ότι όλα αυτά έχουν ένα νόημα που απεικονίστηκαν...


Πρώτον, το στόρι για ταινία τρόμου είναι πρωτότυπο και πολύ ωραίο. Πρώην διάσημος πορνοστάρ αποφασίζει να δεχθεί πανάκριβη πρόταση – μυστήριο από σκηνοθέτη για μια τελευταία ταινία. Όμως δεν γνωρίζει το σενάριο. Τα γυρίσματα ξεκινάνε και μαζί και η διαστροφή...

Δεύτερον, αν δούμε τις στιγμές σκληρού πορνό και διαστροφής, καταλαβαίνουμε ότι έχουν λογική ύπαρξης στην ταινία μιας και σκοπός είναι η ψυχολογική κατάσταση του πρωταγωνιστή να περάσει στον θεατή. Άλλωστε όλα γίνονται σταδιακά. Όσο ο πρωταγωνιστής τρελαίνεται, τρελαίνεται και ο θεατής...
Τρίτον, τα πλάνα που δεν συμπεριλαμβάνουν σοκ είναι απίστευτα καλά. Τόσο τεχνικά, όσο και σαν περιεχόμενο, με flashbacks, εκπληκτική φωτογραφία και υποβλητικό soundtrack. Επιμελώς ατημέλητα και ωμά είναι τα υπόλοιπα πλάνα. Μαεστρία που φαίνεται από μακριά...

Τέταρτο και κυριότερο, η αλληγορία. Όπως και ο ίδιος ο σκηνοθέτης τόνισε, στη θέση του βιαστή είναι η διεφθαρμένη σερβική κυβέρνηση, το ‘Κράτος’, και στη θέση του θύματος ο λαός. Αυτή η αλληγορία βγαίνει με το παραπάνω στην ταινία και κορυφώνεται με ένα βαθιά συμβολικό τέλος. Άλλωστε ολόκληρη η ιστορία της πρώην Γιουγκοσλαβίας δεν είναι σπέρμα και αίμα τα τελευταία 20 χρόνια; Βιώματα οπτικοποίησε ο σκηνοθέτης. Κρυφοκοιτάζεις και ομοιότητες με την Ελλάδα...

Την ταινία την προτείνω ανεπιφύλακτα, όμως θα δούνε πάρα πολλά τα μάτια σας μέχρι να την εκτιμήσετε ως σύνολο. Πάντως αν αποφασίσετε να τη δείτε μην την παρατήσετε στη μέση. Η ολοκληρωμένη άποψη είναι καλύτερη...

Υ.Γ.1 Και βέβαια στην Ελλάδα, η ταινία ήρθε σε ένα φεστιβάλ και πέσανε όλα τα ζώα μαζί να ζητήσουν εισαγγελική παρέμβαση για να απαγορευτεί η προβολή της. Χωρίς να τη δούνε. Για διανομή, ούτε λόγος να γίνεται. Η τέχνη έχει όρια. Τα όρια των λογοκριτών της…

Υ.Γ.2 Με τη Ντόρα ήρθε και επίσημα η Δύση. Ακολουθεί ο Μίκης για περισσότερο γέλιο προσεχώς…

Υ.Γ.3 Welcome Ireland στο πανηγύρι των τρελών! (Αγγλικά ξέρουμε, αλλά να μάθουμε πορτογαλικά, ισπανικά και ιταλικά, για να καλωσορίσουμε και τους επόμενους…)