Για να γράφω για ταινία δεύτερη συνεχόμενη ημέρα πρέπει να είδα πολύ καλή ταινία. Λοιπόν. Ας ξεκινήσουμε από την υπόθεση. Γυναίκα συγγραφέας ρομαντικών βιβλίων νοικιάζει ένα εξοχικό στη μέση του πουθενά για κάνα δυο μήνες προκειμένου να τελειώσει το τελευταίο της βιβλίο μέσα στην ηρεμία του δάσους. Όμως τραβάει τη προσοχή μιας παρέας ανδρών, που θα την υποβάλουν σε μια νύχτα βασανιστηρίων και βιασμών, προτού την παρατήσουν ημιθανή στο ποτάμι. Τελικά επιβιώνει και λίγες εβδομάδες μετά θα επιστρέψει για να τους εκδικηθεί.
Η ταινία είναι remake ομώνυμης ταινίας του 1978 που λογοκρίθηκε άσχημα. Δεν έφτασε καν στη Βρετανία, ενώ 'ψαλιδίστηκε' και σε πολλές άλλες χώρες. Κατηγορήθηκε ότι ωραιοποιεί το βιασμό (χωρίς να σημαίνει ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει) και ξεσήκωσε μεγάλες αντιδράσεις. Πόσο μάλιστα που ο δεύτερος τίτλος της ήταν ‘Η Ημέρα Της Γυναίκας’, και ποιος είδε τις φεμινίστριες και δεν τις φοβήθηκε. Ένα remake θα ήταν δύσκολο, πόσο μάλλον με αυτήν την αφίσα. Ένας θελκτικός κώλος γυναίκας μετά από βιασμό! Νέες διαμαρτυρίες! Δεν χρειάζεται να μαντέψετε η νέα ταινία, πότε έκανε πρεμιέρα. Την Ημέρα της Γυναίκας!
Δεν τα χρειαζόταν αυτά η ταινία. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά των ταινιών εκδίκησης σε μεγάλο βαθμό. Μοιάζει με το προπέρσινο εκπληκτικό ‘Last House On The Left’, του Ντένις Ηλιάδη. Μόνο που τώρα εκδικείται η ίδια η παθούσα. Δεν είμαι ιερόσυλος λέγοντας ότι όποιος το δει, κάνει άνετα τις συγκρίσεις σαν να βλέπει ένα σημερινό ‘Oldboy’, με κακοποίηση ‘Irreversible’ και εκδίκηση ‘Saw’. Είναι φοβερά καλογυρισμένη ταινία, με εξαιρετική πλοκή. Σε κρατάει 110 λεπτά με αμείωτο ενδιαφέρον. Όμως χρειάζεται άντερα. Είναι από τις πιο σκληρές ταινίες που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Παρακαλάς να τελειώσουν τα βασανιστήρια. Και από τις δύο πλευρές. Αυτό δε σημαίνει ότι και αυτή η ταινία, όπως οι προηγούμενες, που αναφέρω παραπάνω, δεν αποτελούν μοναδικές εμπειρίες.
Επίσης ενδιαφέρον είναι ότι οι ταινίες εκδίκησης είναι πάντα θελκτικές. Τελικά ποια είναι η στάση μας στο θέμα της αυτοδικίας; Ένα θέμα που κανένας δεν συμφωνεί, αλλά τελικά τι είναι στη φύση μας; Μήπως δεν μας τρομάζουν οι βίαιες σκηνές αυτοδικίας που βλέπουμε, αλλά τα συναισθήματά που γεννιούνται απέναντι σε αυτές;
Υ.Γ. 1 Το πολιτικό σύστημα αν και στην εντατική με μηχανική υποστήριξη, πνιγμένο στα σκατά του, συνεχίζει να προκαλεί γέλιο. Παραπέμπονται για Siemens 12 πρώην υπουργοί για νέα διερεύνηση τυχόν πολιτικών ευθυνών. Ενώ ξεκάθαρα λέει το πόρισμα ότι δεν μπορεί να αποδείξει ότι κάποιος έφαγε λεφτά. Άσε που ήδη για τους περισσότερους τα τυχόν αδικήματα έχουν παραγραφεί. Ζήσε Μάη μου... Σαφέστατα δεν είμαι υπέρ της άποψης της μάζας να βρεθεί εξιλαστήριο θύμα. Αλλά και η κοροϊδία έχει τα όριά της.
Υ.Γ.2 Στο νέο site της ΝΔ, όποιος δικτυώσει τους περισσότερους φίλους του στο κόμμα κερδίζει μια συνάντηση με τον Σαμαρά. Επιβράβευση με αρχίδια. Αναρωτιέμαι τελικά. Εμείς είμαστε οι μαλάκες και στέλνουμε στο πολιτικό σύστημα λάθος μήνυμα, ή αυτοί είναι τόσο μαλάκες και δεν το λαμβάνουνε…
Υ.Γ.3 Και όπως ακούω γύρω μου, τώρα όλοι θα λάβουν το μήνυμα, μιας και δεν πληρώνουμε διόδια, μιας και δεν πληρώνουμε ΟΑΣΘ. Μπορεί. Μπορεί όμως μια κυβέρνηση αφήνοντας τον κόσμο να κάνει (ή να νομίζει ότι κάνει) μικρές ‘επαναστάσεις’, που σε τελική ούτε νομικά παράνομες δεν είναι, να τον κυβερνάει πιο εύκολα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου