THE SECRET OF KELLS (2009)

Σε κάποιες ταινίες μένεις με το στόμα ανοιχτό! Αυτό το animation αποτελεί μια συμπαραγωγή Γαλλίας, Βελγίου και Ιρλανδίας. Κατά περιεχόμενο είναι ιρλανδικό μιας και η ιστορία προέρχεται από την Ιρλανδία. Το σενάριο έχει να κάνει με την ιστορία, αλλά και τις δοξασίες της Ιρλανδίας. Η βίβλος του Κελς (με τα λινξ του με τα όλα του το ποστάκι) είναι ένα ιστορικό κείμενο, γνωστό για τη θρησκευτική, αλλά και την καλλιτεχνική του αξία. Όταν στους Κέλτες την έπεσαν οι Βίκινγκς, το βιβλίο για να προστατευτεί μεταφερόταν από μοναστήρι σε μοναστήρι. Φτάνει στο μοναστήρι που βλέπουμε όπου ζει ένας ατίθασος μικρός (ο ήρωας της ταινίας). Αυτός δεν έχει βγει από το χωριό μιας και ο ηγούμενος και αρχηγός δεν τον αφήνει. Μόνο μέλημά του είναι να χτίσει ένα θεόρατο τείχος για να κρατήσει εκτός τους Βίκινγκς. Μέχρι που στο χωριό έρχεται ένας εικονογράφος...


Το στόρι είναι καλό αν και λίγο απλοικό. Όμως ενώνει πανέμορφα ιστορία και μύθους της Ιρλανδίας. Την ταινία απογειώνει το animation. Είναι απόλυτα δισδιάστατο, αλλά βασισμένο σε γεωμετρικά σχήματα. Απόλυτα αρμονικό και συμμετρικό, ακόμα και σε πιο άτακτα σχήματα. Βαρύ animation, όπου κάθε απεικόνιση μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής. Και σόρι για την ότι να ναι απλοική ορολογία για το animation, δεν είμαι ειδικός! Αλλά οι σκηνές που ζωντανεύουν οι πραγματικές εικόνες του βιβλίου δεν παίζονται! Μαζί και η μουσική, παραδοσιακή ιρλανδική ως επί το πλείστον. Από τα καλύτερα animation που έχω δει ποτέ. Α! Να μην ξεχάσω! 3D animation, μπορείς να πας να γαμηθείς…

Υ.Γ.1 Κλείσαμε μια εβδομάδα διαδηλώσεων σε πλατείες των αγανακτισμένων πολιτών. Ποιο είναι το πλαίσιο του αγώνα; Κανείς δεν ξέρει. Αοριστολογίες του στυλ να φύγει η τρόικα, να φύγει ο Παπανδρέου, να φύγει το μνημόνιο, να φύγουν τα μέτρα, η τέλοσπάντων να κάνουμε ένα δημοψήφισμα για να φύγουν όλα αυτά. Πάντως για την ώρα πολιτικό (και όχι κομματικό) υπόβαθρο μηδέν. Γίνονται συνελεύσεις αμεσοδημοκρατικής διαδικασίας. Η αμεσοδημοκρατική διαδικασία βγάζει ψηφίσματα και αποφάσεις, ΔΡΑΣΕΙΣ, άμεσα εκτελέσιμες. Δεν αποτελεί μορφή ομαδικής ψυχανάλυσης, όπου ο καθένας λέει το μακρύ του και το κοντό του και όλοι μαζί κλαίνε, ή όλοι μαζί χειροκροτάνε ή αργότερα, άμα λάχει, πέφτουν και στη θάλασσα. Για την ώρα το τελευταίο γίνεται (όχι αυτό με τη θάλασσα, το προτελευταίο και το προηγούμενο). Για την ώρα αποδεικνύεται ένα πράγμα. Κάποιοι (αρκετοί) σηκώθηκαν από τους καναπέδες και την τηλεόραση. Σηκώθηκαν όπως περιμέναμε να σηκωθούν. Ζόμπι. Δεν γνωρίζουν πώς να δράσουν, πώς να αντιδράσουν, μερικοί ακόμα και πώς να συνομιλήσουν με άλλους ανθρώπους, οι περισσότεροι να ακούσουν άλλες απόψεις. Επομένως τώρα προέχει ένα πράγμα. Αυτοί οι άνθρωποι να πολιτικοποιηθούν και να ενταχθούν σε διαδικασίες. Όχι από κομματόσκυλα, αλλά από άλλους ανθρώπους, να αλληλοβοηθηθούνε. Γιατί έτσι ούτε θα καπελωθούνε, ούτε θα οχλοποιηθούνε. Και η οχλοποίηση είναι μεγάλος φόβος αυτών των ημερών, ιδιαίτερα της Κυριακής που πέρασε στο Σύνταγμα. Γιατί αν αυτός ο κόσμος ήθελε, θα την έκαιγε τη Βουλή. Όμως ποτέ δεν θα καταλάβαινε γιατί το έκανε, ή μάλλον θα δικαιολογούταν λέγοντας ‘Εγώ άκουσα να φωνάζουν ΝΤΟΥ και πήγα…’


Υ.Γ.2 Αυτά είναι (κάποια από) τα προσωπικά μου συμπεράσματα από την πρώτη εβδομάδα. Όλα εδώ ζυμώνονται και σε μία εβδομάδα σίγουρα το πράγμα θα διαμορφωθεί αλλιώς. Να δούμε πώς… Θα επανέλθω άμεσα…