Τζα! Μετά από κάνα τρίμηνο ξαναγράφω. Έχω ανακαλύψει (σιγά την ανακάλυψη θα με πεις) ότι το blogging είναι το καλύτερο ψυχοφάρμακο για την ανεργία. Γι αυτό και τα ποστς είναι πιο πυκνά εκείνες τις περιόδους. Τις υπόλοιπες, μία δεν προλαβαίνεις να δεις ταινίες, μία βαριέσαι να γράψεις…
Εδώ θα μιλήσουμε για Νορβηγική κωμωδία. Ο Ούλριχ βγαίνει από τη φυλακή και αρχίζει η προσπάθεια επανένταξης. Όλοι όσοι τον περιτριγυρίζουν θέλουν να τον βοηθήσουν να κάνει μια καινούργια αρχή. Με ανταλλάγματα βέβαια. Και ο τύπος μια αφασία και μισή. Ακολουθεί και υπακούει σχεδόν τους πάντες. Καλό στόρι στο οποίο μιας και μπεις, απολαμβάνεις τη διαδρομή. Και γελάς σε πολλές φάσεις, αν και, αν δεν είσαι εξοικειωμένος, ίσως το βορειοευρωπαικό χιούμορ σου φανεί ε λιτλ μπιτ άκυρο. Εμένα μου άρεσε, επομένως την καταγράφω. Η ταινία ήταν υποψήφια για τη χρυσή αρκούδα (σόρι άρκτο) στο Βερολίνο.
Υ.Γ.1 Είμαι επιφυλακτικός ακόμα μπροστά στους Ιντιγνάδος. Επιφυλακτικός για την εξέλιξη, την σωστή εξάπλωση και την πανευρωπαϊκή διαχείριση. Τόσο από τους διαδηλωτές, όσο και από τις αρχές. Ας περάσει μια εβδομάδα και μετά ενθουσιαζόμαστε / θαυμάζουμε / απογοητευόμαστε. Πάντως, κάτι κινείται στην Ευρώπη. Ως Κασσάνδρα όμως, προβλέπω προβοκάτσια στην Ισπανία εν ευθέτω χρόνω, να ξανακλειστεί ο κόσμος σπίτι του. Μια Μαρφίν ρε παιδί μου...
Υ.Γ.2 Αυτή είναι η διακύρηξη της Ισπανικής κίνησης '15 Μάη'.
Είμαστε συνηθισμένοι άνθρωποι. Είμαστε σαν εσάς: άνθρωποι, που σηκώνονται κάθε πρωί για να σπουδάσουν, να εργαστούν ή να βρουν δουλειά, άνθρωποι που έχουν οικογένεια και φίλους. Οι άνθρωποι, που δουλεύουν σκληρά κάθε ημέρα για να προσφέρουν ένα καλύτερο μέλλον για τους ανθρώπους γύρω μας. Άλλοι από εμάς θεωρούν τους εαυτούς τους προοδευτικούς, άλλοι συντηρητικούς. Άλλοι από εμάς πιστεύουν στο Θεό, άλλοι όχι. Άλλοι από εμάς έχουν σαφώς καθορισμένες ιδεολογίες, άλλοι είναι απολίτικοι, αλλά όλοι είμαστε ανήσυχοι και θυμωμένοι για τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές προοπτικές που βλέπουμε γύρω μας: τη διαφθορά μεταξύ πολιτικών, επιχειρηματιών, τραπεζιτών, αφήνοντας μας αβοήθητους, χωρίς φωνή. Αυτή η κατάσταση έχει γίνει συνήθειο, μια καθημερινή ταλαιπωρία, χωρίς ελπίδα. Αλλά αν ενώσουμε τις δυνάμεις μας, μπορούμε να την αλλάξουμε. Είναι ώρα να αλλάξουμε τα πράγματα, ώρα να χτίσουμε μια καλύτερη κοινωνία μαζί. Ως εκ τούτου, υποστηρίζουμε ότι:
• Οι προτεραιότητες κάθε ανεπτυγμένης κοινωνίας πρέπει να είναι η ισότητα, η πρόοδος, η αλληλεγγύη, η ελευθερία του πολιτισμού, η βιωσιμότητα και η ανάπτυξη, η ευημερία και ευτυχία των ανθρώπων.
• Αυτές είναι αναλλοίωτες αλήθειες με τις οποίες θα πρέπει να συμβαδίζουμε στην κοινωνία μας, το δικαίωμα για στέγαση, εργασία, πολιτισμό, υγεία, εκπαίδευση, πολιτική συμμετοχή, την ελεύθερη προσωπική ανάπτυξη, καθώς και καταναλωτικά δικαιώματα για μια υγιή και ευτυχισμένη ζωή.
• Η τρέχουσα κατάσταση της κυβέρνησής μας και του οικονομικού συστήματος δεν νοιάζεται γι’ αυτά τα δικαιώματα, αλλά και με πολλούς τρόπους είναι ένα εμπόδιο στην ανθρώπινη πρόοδο.
• Η δημοκρατία ανήκει στο λαό (δήμος = λαός, κράτος= κυβέρνηση) το οποίο σημαίνει ότι η κυβέρνηση γίνεται από όλους μας. Ωστόσο, στην Ισπανία, οι περισσότεροι από την πολιτική τάξη ούτε καν μας ακούει. Οι πολιτικοί θα έπρεπε να μεταφέρουν τη δική μας φωνή στα θεσμικά όργανα, διευκολύνοντας την πολιτική συμμετοχή των πολιτών μέσω άμεσων καναλιών, που προσφέρει το μεγαλύτερο όφελος για την ευρύτερη κοινωνία, όχι για να πλουτίσουν και να ευημερήσουν εις βάρος μας, υπακούοντας μόνο στη δικτατορία των μεγάλων οικονομικών δυνάμεων και την κατοχή της εξουσίας μέσω του δικομματισμού μέσω των απαράλλαχτων αρχικών PP & PSOE.
• Πόθος για εξουσία και τη συσσώρευσή της μόνο σε λίγους, δημιουργία ανισοτήτων, εντάσεων και αδικιών, η οποία οδηγεί στη βία, την οποία εμείς απορρίπτουμε. Το πεππερασμένο και αφύσικο οικονομικό μοντέλο τροφοδοτεί την κοινωνική μηχανή σε έναν αυξανόμενο κύκλο που καταναλώνει τον εαυτό της πλουτίζοντας λίγους και στέλνοντας στη φτώχεια τους υπόλοιπους. Μέχρι την κατάρρευση.
• Η θέληση και το σκοπό του υπάρχοντος συστήματος είναι η συσσώρευση του χρήματος αδιαφορώντας για την αποδοτικότητα και την ευημερία της κοινωνίας. Κατασπατάληση των φυσικών πόρων, καταστροφή του πλανήτη, δημιουργώντας ανεργία και δυσαρεστημένους καταναλωτές.
• Οι πολίτες είναι τα γρανάζια μιας μηχανής σχεδιασμένης για να πλουτίσει μια μειοψηφία η οποία αδιαφορεί για τις ανάγκες μας. Είμαστε ανώνυμοι, αλλά χωρίς εμας τίποτε από αυτά δεν θα υπήρχε, γιατί εμείς κινούμε τον κόσμο.
• Εάν, ως κοινωνία μάθουμε να μην εμπιστευόμαστε το μέλλον μας σε μια απρόσωπη οικονομία, η οποία ποτέ δεν επιστρέφει τα οφέλη στους περισσότερους, θα μπορέσουμε να εξαλείψουμε τις καταχρήσεις από τις οποίες όλοι υποφέρουμε.
• Χρειαζόμαστε μία ηθική επανάσταση. Αντί για τη τοποθέτηση του χρήματος πάνω από τα ανθρώπινα όντα, θα το επαναφέρουμε στην υπηρεσία μας. Είμαστε άνθρωποι, όχι προϊόντα. Δεν είμαι ένα προϊόν αυτού που αγοράζω, του γιατί το αγοράζω και αυτού από τον οποίο το αγοράζω.
Για όλα τα παραπάνω, είμαι εξοργισμένος.
Νομίζω ότι μπορώ να το αλλάξω.
Νομίζω ότι μπορώ να βοηθήσω.
Γνωρίζω ότι μαζί μπορούμε.
Νομίζω πως μπορώ να βοηθήσω.
Γνωρίζω ότι μαζί μπορούμε.
Υ.Γ.3 Από κάπου την είχα πάρει τη μετάφραση, αλλά έχασα την πηγή και ήταν και χρήστης (όχι ναρκωτικών) που το έκανε μόνος του. Σόρι για τη μη αναφορά.
Υ.Γ.4 Τι ‘τζά’ αγόρι μου, που νομίζεις ότι βρίσκεσαι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου