Τελικά σαν τις ταινίες - tribute στα b-movies δεν έχει. Ακόμα και τώρα που έχουν γίνει μόδα, παραμένουν οι μοναδικές (υπερβάλλω) που πάντα βλέπεις μονορούφι. Έστω και αν αυτή είναι, σχετικά με παλιότερες που έχω δει, περισσότερο μέτρια ταινία. Αυτό που θέλω να πω ότι η συγκεκριμένη συνομοταξία ταινιών περιλαμβάνει ταινίες που βλέπονται ακόμα και αν ξέρεις ότι θα είναι κακές, γιατί θα είναι σίγουρα απολαυστικές.
Το σενάριο είναι τραβηγμένο από τα μαλλιά ως οφείλει. Ο Μίλτον κυνηγάει αυτούς που σκότωσαν την σύζυγό του και την κόρη του. Έχει στη διάθεσή του τρεις μέρες προτού εκείνοι θυσιάσουν τη μικρή εγγονή του όταν το φεγγάρι γίνει πανσέληνος. Στο πλευρό του βρίσκεται μια νεαρή σέξι σερβιτόρα η οποία, με το γρήγορο αυτοκίνητο του πρώην της, τον βοηθάει να καταδιώξει τους δολοφόνους.
Η ταινία θα μπορούσε να είναι καλύτερη, αν τη σκηνοθετούσε ο Ροντρίγκεζ. Όσο για τους κακεντρεχείς που θα κακολογήσουν αυτόν τον τιτάνα της ηθοποιίας Nicolas Cage, να διευκρινήσω ότι τα b-movies ως επί το πλείστον έχουν μέχρι και εξεπίτηδες κακές ερμηνείες, ως ειρωνεία στο είδος τους (βλ. Trejo και Seagal στο Machete). O Cage κάνει μια ακόμα άθλια ερμηνεία αν και δεν πιστεύω ότι ειρωνεύεται, απλά τόσο ξέρει πλέον. Πάντως 90 λεπτά με κυνηγητά αυτοκινήτων, κιλά βίας, γκόμενες και δράση δεν χάλασαν κανέναν καλοκαιριάτικα…
Υ.Γ.1 Μια γρήγορη ανασκόπηση της εβδομάδας που πέρασε. Ζητά συνάντηση ο πρωθυπουργός από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Οι δημοσιογράφοι λένε πίπες σχετικά με το περιεχόμενο της συνάντησης. Γίνεται η συνάντηση. Οι δημοσιογράφοι αναστέλλουν την απεργία για να πούνε πίπες για το τι μέλλει γενέσθαι στη χώρα σε πακέτο 600 σεναρίων. Τελειώνει η συνάντηση και αρχίζει ο πρωθυπουργός επαφές με τα κόμματα. Οι δημοσιογράφοι λένε πίπες ότι πάμε σε συμβούλιο πολιτικών αρχηγών. Γίνεται συζήτηση με Σαμαρά για κυβέρνηση συνεργασίας που ναυαγεί σχεδόν άμεσα. Οι δημοσιογράφοι λένε πίπες αρχίζοντας να μιλάνε μέχρι και για ονόματα στη σύνθεση της νέας οικουμενικής κυβέρνησης. Ο πρωθυπουργός κάνει διάγγελμα λέγοντας ότι προχωρά σε ανασχηματισμό. Οι δημοσιογράφοι λένε πίπες ότι θα βάλει τεχνοκράτες. Παραιτούνται δύο βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Οι δημοσιογράφοι λένε πίπες ότι αναμένεται να παραιτηθούν ακόμα τουλάχιστον 4. Συγκαλείται κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, όπου ο πρωθυπουργός είναι απόλυτα ενωτικός ως και συγκαταβατικός. Οι δημοσιογράφοι λένε πίπες ότι ο πρωθυπουργός θα βγάλει σκληρό λόγο μέχρι και ότι θα προχωρήσει σε διαγραφές. Ετοιμάζεται ο ανασχηματισμός. Οι δημοσιογράφοι λένε πίπες όπως ότι ο Βενιζέλος αρνείται να πάρει υπουργείο. Γίνεται ο ανασχηματισμός τελικά. Οι δημοσιογράφοι λένε πίπες σχετικά με τα ονόματα μέχρι και 5 λεπτά πριν ανακοινωθούν. Υπάρχει λοιπόν όλη την εβδομάδα μια κοινή συνισταμένη, αλλά είναι τόσα πολλά αυτά που έχουν γίνει που δεν είναι δυνατόν να την διακρίνω.
Υ.Γ.2 Αναφέρομαι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στους τηλεοπτικούς δημοσιογράφους. Η δικαιολογία του γεμίσματος του αδικαιολόγητα μεγάλου τηλεοπτικού χρόνου που ‘πήραν’ όλα αυτά τα γεγονότα είναι αστεία. Μεγάλα γεγονότα αναμφισβήτητα, αλλά όχι για τουλάχιστον 12ωρα δελτία ειδήσεων καθημερινά για τρεις ή τέσσερις ημέρες. Ας έκαναν περισσότερα έκτακτα δελτία ουσιαστικής ενημέρωσης, γιατί με τις μόνιμες συνδέσεις περισσότερο παραπλανούσαν και κινδυνολογούσαν. Την ίδια ώρα οι εφημερίδες στάθηκαν στο ύψος τους (λόγω και της φύσης του μέσου), ενώ στο διαδίκτυο γράφονταν, όπως πάντα, κάθε είδους
τιμημένε μαθουσάλα του γνωστού χώρου σε παρακολουθώ με ενδιαφέρον. ίδιο με αυτό των πρακτόρων που σχεδίαζαν να καθαρίσουν τον καραμανλή!
ΑπάντησηΔιαγραφή