Τα πολλά λόγια με όσα έχουν γίνει είναι (πλέον) φτώχεια. Ταινία λοιπόν. Καταπράσινος χαμαιλέοντας, κατοικίδιος χάνεται και περιφέρεται στην έρημο. Βρίσκει καταφύγιο σε πόλη της άγριας δύσης, παριστάνει τον πιστολέρο και τον κάνουνε σερίφη γιατί τους παραπλανεί. Κάποιος, πλούσιος κλέβει το νερό από την πόλη και το μεταπωλεί. Ο καταπράσινος χαμαιλέοντας αναλαμβάνει να τον βρει, γνωρίζοντας όμως ακόμα και ο ίδιος ότι είναι παντελώς ανίκανος να το κάνει. Και αυτό γιατί ο εχθρός του δεν είναι έξω, δεν είναι άγνωστος. Ο εχθρός είναι εκεί (εδώ) μέσα.
Γουέστερν; Νοσταλγικό και με εκατοντάδες αναφορές. Γέλιο; Ναι, αβίαστο και αρκετό. Αnimation; Yπέροχο, με νέα τεχνική μεταφοράς της κινησιολογίας του Jonny Depp που χαρίζει και τη φωνή. Νοήματα και παραλληλισμοί με το σήμερα; Εμφανείς. Eνήλικο; Kυρίως, τόσο που αναρωτιέμαι αν θα αρέσει σε παιδιά.
Υ.Γ.1 Οποιαδήποτε ομοιότητα της περιγραφής της ταινίας με την πραγματικότητα αποδίδεται σε παλιό σοσιαλιστικό πρόσωπο της παρούσας κυβέρνησης και αποποιείται. Ή καλύτερα αποδίδεται στον χαμαιλέοντα της ταινίας. Άλλωστε ένα ταπεινό καρτούν είναι και αυτός όπως αυτά που μας κυβερνούν. Καρτούν και χαμαιλέοντας μαζί.
Υ.Γ.2 Από την προπερασμένη Τετάρτη δεν πρέπει να στεκόμαστε στη συμπεριφορά των ψυχασθενών της ελάς. Θα πρέπει να θυμόμαστε την Αλληλεγγύη που αναπτύχθηκε ανάμεσα στους διαδηλωτές. Αλληλεγγύη που αν καλλιεργηθεί, ακόμα και που θα πολεμηθεί λυσσαλέα από το σύστημα και τα σκυλιά του, θα αποτελέσει το εργαλείο για καλύτερο αύριο...
Υ.Γ.3 Καρναβάλι έγινε το πόστ...
και φυσικά ο βασιλιάς του είναι ο...ο...ο... άντε το βρήκες. κατέβα από το άρμα τώρα
ΑπάντησηΔιαγραφή