Στην εξ – Γιουγκοσλάβια ήταν τα χωριά, εδώ στην Ελλάδα τέτοια εποχή οι όμορφες πόλεις, όμορφα καίγονται. Από τη ζέστη εννοώ. Δεν είμαστε και Ρωσία. Και εκτός του ότι ‘καιγόμαστε’ είναι και κρίμα για εμάς τους λιγότερο τυχερούς(;) που παραμονές δεκαπενταύγουστου δεν είμαστε σε κάποια 'ειδυλλιακή' παραλία, γεμάτη με παιδάκια που ουρλιάζουν, με τη λερωμένη ξαπλώστρα να κάνει 10 ευρώ, με το κακοχτυπημένο φραπόγαλο που έρχεται μισή ώρα αφού το παραγγείλεις στη καλύτερη, με θάλασσα φουλ στο μείγμα αντηλιακού – ιδρώτα, με το μπιτσόμπαρο να παίζει ό,τι μαλακία cd έχει, με το ενοικιαζόμενο να κάνει όσο ένα μηνιάτικο για 5 μέρες χωρίς κλιματισμό. Και από την άλλη πλευρά, η πόλη. Άδεια τελείως, αφιλόξενη, δυο τζάνκια και τρεις μετανάστες έμειναν όλοι και όλοι και εσύ που επιτέλους μπορείς να παίξεις μπάλα στην Τσιμισκή (αλήθεια, επειδή και φέτος αυτό το κλισέ επανέλαβε τηλεοπτικός ρεπόρτερ θέλω να ρωτήσω, ξέρει κανένας κάποιον που θέλει να παίξει μπάλα στην Τσιμισκή, γιατί αν υπάρχει να τον κλείσουμε Σταυρούπολη, έχει σοβαρό πρόβλημα).
Κοινώς δεν υπάρχει μέση λύση για την πόλη. Ή άδεια εντελώς, ή εδώ όλοι. Κάτι ενδιάμεσο και συνεπώς ανθρώπινο, έχει αποκλειστεί. Επομένως δεν βγαίνεις έξω, φουλ κλιματιστικό και ώρα για ταινία αγγλική με ροκ μουσική, που τη βάζεις και στη διαπασών μεταμεσονύχτια αν γουστάρεις. Δεν θα ενοχλήσεις κανέναν και ακόμα και αν είσαι άτυχος και ενοχλήσεις, ποιος μπάτσος θα έρθει δεκαπενταυγουστιάτικα για διατάραξη; Η ταινία αφηγείται τη ζωή του Ian Dury τώρα που συμπληρώνονται δέκα χρόνια από το θάνατό του, την πολυομελίτιδα του (αν δεν μου το διορθώσει η αυτόματη ορθογραφική διόρθωση του Word έτσι θα το αφήσω), την άνοδο και τη φήμη που τον κατέστησε το πρώτο όνομα της βρετανικής πανκ σκηνής. Στα συν της ταινίας για όσους δεν είναι μουσικόφιλοι, είναι ότι ναι μεν έχει αρκετή μουσική, αλλά εστιάζει περισσότερο στη ν πολύ ενδιαφέρουσα βιογραφία.
Υ.Γ. Τον Αύγουστο ΕΧΕΙ ειδήσεις μαλάκα Έκο. Αν αφήσουμε τα έκτακτα γεγονότα (τύπου Ρωσίας), χθες και προχθές είδαμε τα απογοητευτικά στοιχεία σχετικά με την βαθιά ύφεση στην πραγματική οικονομία. Εντυπωσιακό το γεγονός της παρουσίασης της είδησης από τα δελτία ‘στεγνά’, χωρίς κινδυνολογίες και παπαριές. Άμα οι γραφικοί ‘τηλεστάρ’ σου αλλά και το πανικόβλητο κοινό σου (με έμφαση στο δεύτερο... συνθετικό της λέξης) είναι στις παραλίες και δεν σε βλέπει, δεν έχει προφανώς γούστο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου