Δεν αφήνει η επικαιρότητα να γράψουμε για μια ταινία έτσι για το γαμώτο. Καλοκαίρι είναι, να την απολαύσουμε ρε πούστη μου. Αλλά όχι. Η τρομοκρατία ή ό,τι τέλοσπάντων είναι τρομοκρατία για τη χώρα μας, σκότωσε ένα δημοσιογράφο. Και μετά χύνονται κροκοδείλια δάκρυα. Από τους μιντιακούς 'δημοσιογράφους'. Τους και καλά ‘στόχους’ σύμφωνα με τους και καλά 'τρομοκράτες'. Και μαζί με τα δάκρυα αλαλαγμοί. Δεν θα φιμωθούμε και δεν θα περάσει η τρομοκρατία λένε τα τσουτσέκια των αφεντικών τους. Και σκιαγραφούν την αγιογραφία του δημοσιογράφου που δεν πήγαιναν γιατί τελικά είναι γνωστό ότι ο νεκρός δεδικαίωται. Ως και ο άσπονδος εχθρός του όπως ο ίδιος δήλωνε, έγραψε επικήδειο σχεδόν. Και βγάλαν και το συμπέρασμα οι τρισάθλιοι και ελεεινοί, που είναι επαγγελματίες στο να εκμεταλλεύονται το αίμα που μυρίζονται. Φταίει η ανωνυμία των blogs και κυρίως το Indymedia, από το οποίο οικειοποιήθηκαν και μετέδωσαν μηνύματα από τις κρυμμένες (και συνεπώς απορριπτέες από τους διαχειριστές του) αναρτήσεις. Το Indymedia, το πλέον σοβαρό και αξιόπιστο μέσο ή έστω ιστολόγιο(και όχι blog ρε ζώα της τηλεόρασης) που βγήκε ποτέ στο διαδίκτυο. Εκτός Ελλάδας βέβαια κυρίως. Η συμβολή του εδώ υφίσταται, αλά είναι σχετικά μικρή. Εδώ έχουμε τις κυβερνήσεις που μας αξίζουν που είναι εκλεγμένες από το λαό που μας αξίζει και αυτό συνολικά λέγεται η δημοκρατία που μας αξίζει. Και μέσα σε αυτά και τη νοοτροπία μας (που και μας καθορίζει και μας αξίζει) προσθέτουμε και τη τρομοκρατία που μας αξίζει και μαζί και το Indymedia που μας αξίζει. Όλα στα μέτρα αυτής της μετριότητας, όλα καθρέφτης του εαυτού μας και της κατάντιας μας.
Υ.Γ.1 Το troktiko έκλεισε τα μεσάνυχτα. Ότι και να πει κανείς για το troktiko, το μόνο πράγμα που δεν μπορεί να αμφισβητήσει είναι ότι άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο κινούνταν τα ιστολόγια, όσο και ο κόσμος που ξεκίνησε να τα διαβάζει στην Ελλάδα. Σωστός ή λάθος αυτός ο τρόπος κρίνεται υποκειμενικά. Πάντως μια φωνή σίγησε. Και είναι κακό να σιγήσει όποια φωνή, όσο κι αν δεν συμφωνούμε με τα λεγόμενά της. Εκτός και αν την ακολουθούμε πιστά και τυφλά χωρίς να μπορούμε να κρίνουμε τι είναι δημοσιογραφία, τι είναι blogόσφαιρα, τι είναι κριτική σκέψη. Και τι είναι ζήλια και κρετινισμός. Κρετινισμός είπα; Ας δώσουμε το λόγο στους Φασίστες της Σαλονίκης. Μαγκιά ε;
Υ.Γ.2 Και περιμένουμε και μια προκήρυξη από τη σέχτα επαναστατών, ή μήπως όχι τελικά; Γιατί ακόμα και η σέχτα των προβοκατόρικων χτυπημάτων 'διευκρινίζει' μέσα σε πέντε με έξι το πολύ ημέρες
Y.Γ. 3 Καλή γιορτή της δημοκρατίας σήμερα. Όχι της νέας, της άλλης, αυτής που έχουμε στη χώρα, αυτής που επικαλούμαστε πάραυτα, αυτής της δικής μας από την αρχαιότητα, αυτής ε;
Υ.Γ.4 Για να μη ξεχνιόμαστε, μια χαρά ταινία η προαναφερθείσα για καλοκαίρι. Ξύλο, δράση, κυνηγητά και ένας απίστευτα καλός Τραβόλτα. Και λίγο Παρίσι και ταραντινικές σκηνές και μηδέν αληθοφάνεια και πλάκα. Δεν σε χάλασε (για καλοκαίρι το ξαναλέω…)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου