Λόγω αφίσας και ελληνικού τίτλου (με τον οποίο θα ασχοληθώ αργότερα) να διευκρινίσω κάτι. Δεν είναι μια γυναικεία ταινία τύπου "Sex And The City"!! Είναι μια αληθινή ιστορία που έρχεται από τη Μεγάλη Βρετανία του 1968 και είναι απίστευτα επίκαιρη για την Ελλάδα του 2012. Πρόκειται για τη μεγάλη απεργία που έκαναν 188 γυναίκες που έραβαν καθίσματα αυτοκινήτων στο εργοστάσιο της Ford στο Dagenham με ένα και μόνο αίτημα. Να παίρνουν μισθούς και επιδόματα ανάλογα με τους άνδρες εργαζόμενους. Θεωρείται ότι αυτή η απεργία ήταν ο σταθμός που σηματοδότησε την ισότητα στην μισθοδοσία των δύο φύλων στη Βρετανία.
Σαν ταινία είναι εκπληκτική, μιας και εξισορροπεί μεταξύ των πραγματικών γεγονότων και μικρότερων στιγμών στη ζωή των πρωταγωνιστών (στιγμές που δίνονται μάλιστα και με το γνωστό αγγλικό χιούμορ), με αποτέλεσμα το στόρι να έχει ένα ακόμα ελκυστικότερο περίβλημα. Ως αγγλική ταινία είναι ούτως ή άλλως άρτια τεχνικά.
Όμως ο βασικότερος λόγος για να δει κάποιος την ταινία είναι η συνειδητοποίηση της έννοιας Απεργία και κυρίως της απεργίας διαρκείας μέχρι την τελική δικαίωση. Στη συγκεκριμένη ιστορία, οι πολιτικοί και τα media δεν έδιναν στις 188 γυναίκες καμία σημασία (το εργοστάσιο απασχολούσε χιλιάδες άντρες εργαζόμενους), η εργοδοσία, αλλά και οι σύζυγοι των γυναικών ήταν αντίθετοι. Τρομάζει η αποτύπωση των προσπαθειών να σταματήσει η απεργία μιας και ίδια επιχειρήματα χρησιμοποιούνται και στη χώρα μας 44 χρόνια μετά! Περισσότερα επί της οθόνης. Ιδιαίτερα για την περίοδο που διανύουμε, αξίζει τον κόπο μια ματιά σ' αυτήν την βαθιά πολιτικοκοινωνική ταινία.
Υ.Γ. Επειδή η μαλακία σε αυτή τη χώρα πάει σύννεφο και αυτό φαίνεται σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής, ο ελληνικός τίτλος της ταινίας ήταν «Γυναίκες Έτοιμες Για Όλα», προφανώς ως αντιδιαστολή στο παντελώς άσχετο με αυτήν την ταινία «Full Monty». Εστιάσαμε δηλαδή στα πέντε κωμικά στοιχεία και αφήσαμε στην απέξω τα δεκάδες σοβαρά και επίκαιρα κοινωνικά νοήματα. Αδυνατώ να πιστέψω ότι έγινε συμπτωματικά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου